Lieverd

Jouw grote, ruwe handen pakten me op bij mijn geboorte. Ze hebben me eten gegeven, verzorgd, getroost en gekoesterd. Ze hielden me stevig vast als ik op je been heen en weer wipte. Ze leerden me lopen, fietsen, klimmen en lapten me op als ik weer eens was gevallen.

Jouw grote, ruwe handen werkten jarenlang, bouwden een veilig toevluchtsoord voor mama, mijn broertje en mij. Mijn kinderen. Jouw kleinkinderen. Ze konden timmeren, verven, metselen, tegelen, voegen en beton storten. Weet je nog dat ze een gat sloegen in de waterleiding toen je ons hielp bij de fundering van de schuur? Het water spoot net zo hoog als het waterballet van de Efteling. 

Jouw grote, grove handen knepen mijn handen bijna fijn op mijn trouwdag toen ik na het feest met mijn man in de auto stapte. Een nieuw leven tegemoet. Een traan rolde over je wang. Onuitgesproken emoties. Geluk en verdriet samengesmolten. Weet je nog, de geboorte van je eerste kleinkind? In het ziekenhuis werd je uitgeroepen tot snelste opa. Vol trots keek je in het kleine bedje. Je durfde hem niet op te pakken, zo klein was hij. 

Jouw grote, grove handen doorleefd door de tijd mochten eindelijk met pensioen. Ze bouwden vogelhuisjes, staken de barbeque aan, hielden elke mogen de krant vast gevolgd door de afstandsbediening. Nieuws en sport. Eindelijk tijd om tijdens de winterdagen het nieuws en sportwedstrijden te volgen.

Jouw warme, rimpelige handen grepen de mijne toen de oncoloog het nieuws vertelde en de verpleegkundigen je mee namen naar de OK. Ik kneep in je hand. Ik wenste je sterkte en succes, en ik had zo graag willen vertellen dat ik van je hield, maar ik zeg zelden de dingen die er toe doen, ondanks dat het stemmetje in mijn hoofd de zinnen letterlijk in mijn oor fluistert. In plaats daarvan zei ik dat ik in de wachtruimte op je zou wachten. Het bed kwam in beweging, onze vingers lieten elkaar los maar onze ogen haakten in elkaar tot de bocht de verankering verbrak.

Jouw handen warm en rimpelig zou ik zo graag nog eens vast willen houden. Je was de eerste man in mijn leven en die zal je altijd blijven. Dat plekje in mijn hart is gereserveerd. Elke vezel van mij houdt van jou. Ik herken mezelf in jou. Jouw glimlach, jouw maniertjes en zelfs bepaalde opvattingen over het leven. Hoe kan het ook anders, dit is wie ik ben. 

Jouw dochter